⛅ Atopowe Zapalenie Skóry Leczenie Forum

To: zaburzenia emocji ( lęk, fobia, apatia ), zaburzenia poznawcze ( natrętne myśli, zaburzenia pamięci ), dolegliwości somatyczne ( bóle głowy, bóle brzucha, kołatanie serca ). 2. Przyczyny nerwicy skóry. Przyczyny nerwicy skóry mogą mieć źródło w czynnikach biologicznych, środowiskowych, a także w przeżyciach.

Opublikowano: 2022-07-04 10:36:44 Choroby cywilizacyjne zaczynają dotykać coraz większą liczbę całego społeczeństwa. Jedną z nich jest atopowe zapalenie skóry. Pojawia się ono w przypadku zaburzenia bariery ochronnej skóry, czego efektem jest swędzenie, pieczenie i ogólny dyskomfort. Choroba ta funkcjonuje pod różnymi nazwami i może dotyczyć nawet 20% noworodków oraz 3% dorosłych. Kiedy borykamy się z tą przypadłością nasza samoocena może być zaburzona, a w przypadku spotkań na mieście może być to jeszcze bardziej uciążliwe. Jak zatem przygotować się na takie wyjście mając AZS? Podpowiadamy. Fot. Materiał partnera Artykuł sponsorowany Atopowe zapalenie skóry – czym jest? Atopowe zapalenie skóry jest niezwykle powszechną, przewlekła i zapalną chorobą skóry. Towarzyszy jej zwykle bardzo silny świąd i atopia skóry. Występują także okresy remisji, jak i silnych nawrotów. Ze względu na jej dużą częstotliwość występowania, uznawane jest za chorobę cywilizacyjną XXI wieku. Pojawia się często w bardzo wczesnym dzieciństwie i w wielu przypadkach utrzymuje się nawet całe życie. Najczęściej występuje w krajach wysokorozwiniętych, a niediagnozowana stanu duże źródło dyskomfortu fizycznego oraz psychicznego. AZS u dorosłych rzadko pojawia się w pojedynkę i zwykle stanowi nawrót choroby z czasów dzieciństwa. W przypadku tej przypadłości możemy wyróżnić jej trzy fazy. Pierwsza, nazywana niemowlęcą, może mieć miejsce od narodzin do 2. roku życia. Faza dziecięcia tyczy się dzieci pomiędzy 3. a 11. rokiem życia. Z kolei ta młodzieżowa lub AZS u dorosłych to połączenie fazy dziecięcej, ponieważ zmiany zlokalizowane są w podobnych miejscach, jak u niemowlaków. Atopowe zapalenie skóry – leczenie objawów Na rozwój zmian atopowych bardzo duży wpływ mają czynniki środowiskowe, takie jak alergeny, czyli sierść zwierząt, roztocza, pyłki roślin, a nawet niektóre pokarmy. Negatywny wpływ ma także zanieczyszczone środowisko czy zakażenia bakteryjne, na przykład gronkowcem złocistym. Zmiany temperatur i jej duże wahania, a także chroniczny i silny stres również nie działają na korzyść naszego organizmu. Aby skutecznie wyciszać objawy AZS, warto jest poznać kilka z nich. Najbardziej charakterystycznym jest świąd w trakcie pocenia, rybia łuska, tendencje do nawrotowych zakażeń skóry czy nietolerancja wybranych pokarmów. Skóra staje się przesuszona i może nawet pękać. Podstawą dbania o taki naskórek jest odpowiednie nawilżenie. Dobrze jest również sprawdzać, w jakich detergentach pierzemy naszą odzież, ponieważ niektóre substancje mogą negatywnie wpływać na strukturę naszego ciała. Aby dowiedzieć się więcej o odpowiedniej kuracji, warto wpisać w wyszukiwarkę frazę “atopowe zapalenie skóry leczenie”. Jak przygotować się na spotkanie biznesowe mając AZS? Po pierwsze, najważniejsze jest odpowiednie nawilżenie skóry. Dzięki temu nawet mocny makijaż nie będzie wyglądał nieestetycznie, a suche skórki nie będą się przebijać przez podkład. Jeżeli dodatkowo borykamy się z wypryskami z pewnością zastanawiamy się, co na trądzik będzie najlepsze. Można zastosować punktowe żele, które wyciszą większe zmiany i pozwolą ukryć je pod kosmetykami. wspiera inwestorów indywidualnych dostarczając - analizy raportów finansowych i prospektów emisyjnych spółek przygotowywane przez zawodowych, niezależnych finansistów, - moderowane forum użytkowników wolne od chamstwa i naganiania, - aktualne i zweryfikowane przez pracownika dane finansowe spółek, - narzędzia analizy fundamentalnej i technicznej. >> Sprawdź z czego możesz korzystać za darmo i co oferujemy w Strefie Premium NAJNOWSZE WIADOMOŚCI (aktualności, giełda, akcje) Rekordowe dywidendy deweloperów giełdowych. Co dalej? Wchodzenie rynku mieszkaniowego w cykliczne spowolnienie nie zniechęciło zarządów największych spółek branży deweloperskiej do kolejnej wypłaty sowitych dywidend z zysków roku 2021. Pytanie, na jakie profity będą mogli liczyć akcjonariusze branżowych tuzów w kolejnych latach. MF podniosło oprocentowanie obligacji detalicznych w sierpniu W sierpniu wyższe o 0,50 pkt proc. będzie oprocentowanie obligacji rocznych i dwuletnich, a także instrumentów detalicznych o zapadalności od 4 do 12 lat, poinformował wiceminister finansów Sebastian Skuza. Oprocentowanie obligacji 3-miesięcznych OTS pozostaje bez zmian. EuroRating podwyższył rating kredytowy Lotosu Agencja ratingowa EuroRating podwyższyła poziom ratingu kredytowego nadanego Grupie Lotos o jeden stopień z 'BBB-' do 'BBB'. Perspektywa ratingu została zmieniona z pozytywnej na stabilną. EY: Na świecie odnotowano 305 IPO w II kw. 2022 r., na GPW – ani jednego Na światowych rynkach zadebiutowało 305 spółek w II kw. 2022 r., co oznacza spadek o 54 proc. r/r. Wartość debiutów spadła o 65 proc. r/r do 40,6 mld USD, wynika z badania EY Global IPO Trends. W Polsce nie było w tym czasie debiutów. Ponad 40 proc. firm budowlanych narzeka na niedobór pracowników. Po 2023 roku kryzys może się nasilić Według szacunków Polskiego Związku Pracodawców Budownictwa po wybuchu wojny w Ukrainie z polskich budów ubyło od 90 do 100 tys., czyli 20–30 proc. zatrudnianych tam Ukraińców. Największy problem dotyczy mniejszych firm, będących podwykonawcami generalnych wykonawców. Wobec obecnego hamowania rynku na razie firmy dadzą sobie radę z brakiem pracowników, jednak spodziewane inwestycje infrastrukturalne w latach 2024–2026 mogą znów rozgrzać rynek. Obserwuje się również ziarniniakowe zapalenie czerwieni wargowej, cheilitis mający związek z AZS (atopowe zapalenie skóry) czy zespołem Sjögrena. Zmiany w obrębie błony śluzowej warg mogą występować także u chorych na Covid-19. 3. Objawy zapalenia czerwieni wargowej. Objawy zapalenia czerwieni wargowej są bardzo charakterystyczne.

Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, niezakaźną chorobą zapalną skóry, dla której charakterystyczne są okresy zaostrzeń i remisji, występującą w krajach rozwiniętych u 15–20% dzieci. Uważa się, że w rozwoju AZS szczególnie istotną rolę odgrywają interakcje między zaburzeniami funkcji bariery skórnej, nieprawidłowościami odpornościowymi oraz czynnikami zakaźnymi i środowiskowymi. Rozpoznanie AZS opiera się na klasycznych kryteriach klinicznych, sformułowanych przez Hanifina i Rajkę w 1980 r., zmodyfikowanych w latach późniejszych. Postępowanie w AZS jest kompleksowe, a na podjęcie decyzji terapeutycznej wpływa wiek pacjenta, lokalizacja zmian chorobowych i ich nasilenie oraz inne, współistniejące to miejscowy inhibitor kalcyneuryny (mIK), organiczny związek chemiczny. Zgodnie z obecnymi wskazaniami rejestracyjnymi lek w formie maści o stężeniach 0,03% i 0,1% jest stosowany w terapii umiarkowanych i ciężkich postaci AZS u dorosłych i dzieci powyżej drugiego roku życia. Warto podkreślić możliwość stosowania takrolimusu w terapii krótkotrwałej oraz w długotrwałej, przerywanej (tzw. terapii proaktywnej). Takrolimus charakteryzuje się wysoką skutecznością działania, potwierdzoną w badaniach klinicznych, a także dobrym profilem bezpieczeństwa. W artykule omówiono potencjał terapeutyczny takrolimusu w AZS. Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, niezakaźną chorobą zapalną skóry, dla której charakterystyczne są okresy zaostrzeń i remisji, występującą w krajach rozwiniętych u 15%–20% dzieci [1]. AZS w zdecydowanej większości przypadków pojawia się w okresie niemowlęcym i dziecięcym, a u ponad dwóch trzecich pacjentów pediatrycznych choroba ustępuje przed rozpoczęciem okresu dojrzewania [2]. Ponadto ocenia się, że problem ten dotyczy około 1–3% dorosłych [3]. POLECAMY Uważa się, że w rozwoju AZS szczególnie istotną rolę odgrywają interakcje między zaburzeniami funkcji bariery skórnej, nieprawidłowościami odpornościowymi oraz czynnikami zakaźnymi i środowiskowymi. Jednakże dokładna patogeneza choroby nie jest w pełni wyjaśniona i wciąż wymaga badań [4]. Wspomniane zaburzenia funkcji bariery skórnej wpływają nie tylko na rozwój, ale również na progresję choroby. Wynika to ze zwiększonej przeznaskórkowej utraty wody, skłonności do przesuszania skóry, penetracji alergenów przez skórę i rozwoju infekcji miejscowych: bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych (ryc. 1) [5]. Ryc. 1. Nadkażone bakteryjnie zmiany wypryskowe u 10-letniego chłopca Ponadto u niektórych pacjentów AZS może współistnieć z innymi, IgE-zależnymi chorobami atopowymi, a także alergią kontaktową, zaburzeniami okulistycznymi, psychicznymi, metabolicznymi lub kardiologicznymi [6]. Rozpoznanie AZS opiera się na klasycznych kryteriach klinicznych, sformułowanych przez Hanifina i Rajkę w 1980 r., zmodyfikowanych w latach późniejszych. Wśród nich wyróżnia się kryteria większe i mniejsze o znaczeniu uzupełniającym. Niewątpliwie charakterystyczna dla AZS jest lokalizacja zmian skórnych, uzależniona od wieku pacjenta. Ponadto, uwzględniając wiek chorych, niekiedy wyróżnia się trzy typy AZS: niemowlęcy, dziecięcy oraz młodzieńczy i wieku dorosłego. W dwuletnim okresie zmian wieku niemowlęcego, typowo w obrębie twarzy i dystalnych części kończyn występują ostre, sączące wykwity zapalne, często ulegające wtórnym nadkażeniom. W okresie dzieciństwa, trwającym do 12. charakterystyczna jest obecność ostro odgraniczających się zmian wypryskowych i obszarów lichenifikacji, a także świądu i suchości skóry, obserwowanych głównie w obrębie zgięć łokciowych, kolanowych, a także na twarzy i odsiebnych częściach kończyn. W trzecim okresie AZS częściej stwierdza się zmiany przewlekłe, związane z pogrubieniem i złuszczaniem naskórka (ryc. 2) [7]. Ryc. 2. Lichenifikacja widoczna w obrębie dołów pachowych u 22-letniej pacjentki z AZS Istnieje także inny podział AZS, uwzględniający odmianę wypryskową, dotyczącą dzieci poniżej 3. oraz liszajowatą, charakterystyczną dla pacjentów starszych [8]. Określenie stopnia nasilenia zmian chorobowych ma charakter subiektywny. Jest on dokonywany na podstawie wzrokowej oceny przez lekarza lub odczuć pacjenta. Jest to element kluczowy w wyborze terapii oraz ewaluacji skuteczności zastosowanego leczenia. Obecnie dostępnych jest ponad 20 skal, spośród których najbardziej popularne są: SCORAD (ang. Scoring Atopic Dermatitis Index) i EASI (ang. Eczema Area and Severity Index) [9]. Należy podkreślić, że AZS w sposób znaczący wpływa na jakość życia pacjentów i ich rodziców. Przewlekły świąd zaburza sen, obniża nastrój i powoduje uczucie zmęczenia. Ponadto obecność zmian skórnych może ograniczać chęć do kontaktów towarzyskich, prowadzić do nieobecności w szkole lub pracy i wpływać na występowanie lęku, objawów depresyjnych, myśli samobójczych. Dlatego kluczowym elementem jest podjęcie wczesnej i skutecznej terapii, gdyż wykazano, że poprawa stanu miejscowego wpływa na poprawę jakości życia chorych z AZS [10]. Postępowanie w AZS jest kompleksowe, a na podjęcie decyzji terapeutycznej wpływa wiek pacjenta, lokalizacja zmian chorobowych i ich nasilenie oraz inne, współistniejące zaburzenia. W tabeli 1 przedstawiono schemat leczenia atopowego zapalenia skóry (AZS) w zależności od stopnia nasilenia choroby wg skali SCORAD na podstawie interdyscyplinarnych rekomendacji diagnostyczno-terapeutycznych Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, Polskiego Towarzystwa Alergologicznego, Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego oraz Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej z 2019 roku [6]. Preparaty farmakologiczne przeznaczone do leczenia miejscowego obejmują emolienty, antyseptyki, glikokortykosteroidy (mGKS), inhibitory kalcyneuryny (mIK). Miejscowa antybiotykoterapia jest przeznaczona dla zmian wtórnie nadkażonych. W przypadku braku skuteczności terapii miejscowej, należy dołączyć leczenie systemowe i/lub fototerapię. Ponadto nieodłącznym elementem procesu terapeutycznego jest odpowiednia edukacja chorego i jego rodziny. Niezbędna jest również systematyczna pielęgnacja skóry. Warto wspomnieć o kluczowej roli profilaktyki pierwszo-, drugo- i trzeciorzędowej, unikania narażenia na czynniki nasilające objawy oraz w uzasadnionych przypadkach stosowania diety eliminacyjnej [6]. Tab. 1. Zalecane postępowanie terapeutyczne atopowego zapalenia skóry (AZS) w zależności od stopnia nasilenia choroby wg skali SCORAD AZS o nasileniu ciężkim SCORAD > 50 Hospitalizacja Cyklosporyna A Dupilumab (zarejestrowany dla dzieci po 12. Metotreksat, mykofenolan mofetylu Azatiopryna Doustne glikokortykosteroidy AZS o nasileniu umiarkowanym SCORAD 25–50 Mokre opatrunki Klimatoterapia Interwencje psychologiczne lub psychiatryczne Fototerapia: UVB 311, UVA1, PUVA (dorośli) Terapia proaktywna AZS o nasileniu łagodnym SCORAD < 25 Antyseptyki Miejscowe inhibitory kalcyneuryny Miejscowe glikokortykosteroidy Terapia podstawowa Terapia emolientowa Unikanie klinicznie istotnych alergenów EDUKACJA Takrolimus Jest to miejscowy inhibitor kalcyneuryny (mIK), organiczny związek chemiczny. Co ciekawe, został wyizolowany w 1984 r. w Japonii z bakterii Streptomyces tsukubaensis, natomiast do leczenia AZS w formie maści jest dostępny na rynku farmaceutycznym od ponad dwudziestu lat [11]. Zgodnie z obecnymi wskazaniami rejestracyjnymi, takrolimus w formie maści o stężeniach 0,03% i 0,1% jest stosowany w terapii umiarkowanych i ciężkich postaci AZS u dorosłych i dzieci powyżej 2. U dzieci po 2. preparaty o stężeniu 0,03% mogą być stosowane dwa razy na dobę nie dłużej niż przez trzy tygodnie, następnie jednokrotnie aż do uzyskania remisji. Od 16. aplikację preparatu 0,1% można kontynuować dwa razy dziennie do ustąpienia objawów, następnie, jeśli stan kliniczny pacjenta pozwala, należy zmniejszyć dawkowanie lub stężenie leku. Poprawa miejscowa jest obserwowana po upływie tygodnia od momentu wdrożenia terapii [12]. Warto podkreślić możliwość stosowania takrolimusu w terapii krótkotrwałej oraz w długotrwałej, przerywanej (tzw. terapii proaktywnej). Wykazano, że proaktywne leczenie mIK zapobiega, opóźnia i zmniejsza występowanie zaostrzeń choroby u dorosłych i dzieci chorych na AZS [13, 14]. Ponadto długotrwałe leczenie takrolimusem może również pomóc w łagodzeniu progresji AZS do alergicznego nieżytu nosa lub astmy oskrzelowej, tak zwanego „marszu atopowego” [15]. Inhibitory kalcyneuryny charakteryzuje działanie immunosupresyjne i przeciwzapalne. W przypadku takrolimusu, dochodzi do wewnątrzkomórkowego związania leku z immunofiliną i zahamowania szlaku reakcji związanego z aktywacją limfocytów T. Równocześnie związek ten blokuje ekspresję genów kodujących niektóre mediatory prozapalne, w tym interleukiny, czynniki wzrostu, interferony. Co więcej, wykazuje zdolność do zahamowania wydzielania cytokin z komórek tucznych skóry, bazofili i eozynofili, istotnych w patogenezie AZS [16, 17, 18]. Zatem mechanizm działania omawianego mIK wykazuje odmienne cechy w porównaniu do mGKS. W badaniach przeprowadzonych w warunkach in vitro na ludzkich komórkach tucznych wykazano, że podgrupy chemokin hamowanych przez takrolimus różnią się od podgrup hamowanych przez mGKS, co sugeruje, że leczenie skojarzone preparatami z dwu grup może przynieść zwiększony efekt terapeutyczny [19]. Warto zwrócić uwagę, że w przypadku stosowania mGKS na skórne zmiany atopowe szybko uzyskiwana jest poprawa kliniczna, jednakże ich długotrwałe stosowanie może prowadzić do licznych, poważnych działań niepożądanych, w tym zaników skóry, rozstępów (ryc. 3) [20]. Ryc. 3. Rozstępy skórne u 16-letniego chłopca z wywiadem AZS od wieku niemowlęcego w okolicy klatki piersiowej i proksymalnej części kończyny górnej prawej – okolicach poddawanych mGKS-terapii przez długie okresy w przeszłości Klinicznie istotnym aspektem działania takrolimusu jest zdolność do łagodzenia świądu, dolegliwości znacząco wpływającej na jakość życia pacjentów z AZS. Wydaje się, że jest to wynikiem desensytyzacji skórnych neuronów czuciowych [21, 22]. Ponadto miejscowo aplikowany takrolimus wpływa na zmniejszenie stężenia neuropeptydów w zmienionej chorobowo skórze pacjentów z rozpoznaniem AZS, co przekłada się na poprawę kliniczną w zakresie zmian zapalnych [23]. Warto również podkreślić wpływ takrolimusu na ogół mikroorganizmów, które zasiedlają skórę, czyli na mikrobiom. W przypadku pacjentów z AZS stwierdza się nadmierną kolonizację skóry przez szczepy Staphylococcus aureus, których toksyna wykazuje działanie porównywalne do superantygenu, związane z aktywacją odpowiedzi odpornościowej T-komórkowej. Miejscowe zastosowanie takrolimusu, w sposób zależny od dawki, prowadzi do zahamowania proliferacji pobudzonych limfocytów i ogranicza kolonizację skóry przez bakterie, prawdopodobnie w wyniku zmniejszenia stanu zapalnego skóry i poprawy funkcji bariery skórnej [16, 24]. Istnieją liczne doniesienia w piśmiennictwie uwzględniające skuteczność terapeutyczną takrolimusu. El-Batawy i wsp. przeprowadzili przegląd systematyczny z metaanalizą artykułów opublikowanych w latach 1997–2006 dostępnych w bazie MEDLINE, uwzględniających randomizowane badania kontrolne, w których opisywano wyniki skuteczności mIK w porównaniu z mGKS lub nośnikiem (placebo), lub z obiema tymi grupami. 19 prac spełniło kryteria włączenia i zostało zakwalifikowanych do dalszej analizy. Wykazano, że aplikacja mIK była związana z większą poprawą kliniczną niż placebo. Ponadto stwierdzono, że takrolimus w stężeniach 0,03% i 0,1% był skuteczniejszy niż łagodne mGKS i porównywalnie skuteczny jak mGKS o średniej mocy [25]. W nieco nowszej pracy z 2015 r. Chia i wsp. na podstawie przeglądu systematycznego literatury dotyczącej efektywności terapeutycznej, bezpieczeństwa i kosztów związanych z leczeniem mIK, stwierdzili, że ogólna skuteczność takrolimusu w stężeniu 0,1% była co najmniej tak dobra jak skuteczność mGKS o średniej mocy, jakkolwiek takrolimus 0,03% był mniej skuteczny. Ponadto badacze podkreślili możliwość wykorzystania takrolimusu w formie terapii alternatywnej dla mGKS [26]. Warto także podkreślić, że istnieją wyniki badań wskazujące na potencjał działania takrolimusu, zbliżony do mGKS o średniej i dużej mocy [27, 28]. Ponadto Yan i wsp. w metaanalizie ocenili skuteczność i bezpieczeństwo stosowania maści z takrolimusem w leczeniu pacjentów pediatrycznych z AZS. Leczenie takrolimusem w podłożu maściowym spowodowało remisję skórnych zmian chorobowych. Badacze stwierdzili również, że maści z takrolimusem o stężeniach 0,03% i 0,1% charakteryzowała większa efektywność terapeutyczna niż 1% octan hydrokortyzonu i 1% pimekrolimusu. Co ciekawe, pomiędzy grupami stosującymi takrolimus w stężeniu 0,03% i 0,1% nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic [29]. Jeśli chodzi o aktywność przeciwzapalną, kilka doniesień wskazało na równoważne działanie takrolimusu w stężeniu 0,03% oraz mGKS o średniej i dużej mocy [30, 31]. Złagodzenie objawów klinicznych choroby oraz dolegliwości subiektywnych prowadzi do poprawy jakości życia chorych z AZS. Istnieją doniesienia wskazujące na takie działanie takrolimusu zarówno u pacjentów pediatrycznych, jak i dorosłych. Kondo i wsp. wykazali, że u 30 pacjentów pediatrycznych, z rozpoznaniem AZS, znaczna poprawa ogólnej jakości życia uzyskana w pierwszym tygodniu leczenia takrolimusem w formie maści 0,03% utrzymywała się przez cały 4-tygodniowy okres badania, podobnie jak poprawa w zakresie stanu skóry, świądu i zaburzeń snu [32]. Z kolei w badaniu Poole i wsp., obejmującym dużą, 926-osobową grupę dorosłych pacjentów z AZS, porównywano 6-miesięczne leczenie z zastosowaniem takrolimusu w formie maści o stężeniu 0,1% oraz mGKS. Badacze stwierdzili, że w przypadku mIK uzyskano istotną klinicznie, narastającą poprawę jakości życia pacjentów, utrzymującą się przez okres pół roku, a poprawa ta była znacząco większa niż po zastosowaniu mGKS. Ponadto badacze podkreślili finansowe korzyści wynikające ze stosowania mIK [33]. Profil bezpieczeństwa takrolimusu jest uważany za wysoki, a poważne działania niepożądane stwierdza się dość rzadko. Za najczęstsze komplikacje terapii omawianym mIK uznaje się dolegliwości w miejscu aplikacji o charakterze pieczenia i świądu, które mają charakter przemijający i ulegający zmniejszeniu już po kilku dniach leczenia [34, 35, 36]. Ich rozwój wynika z indukowanej przez mIK aktywacji nocyceptorów, natomiast ustępowanie z desensytyzacji neuronów czuciowych i braku odpowiedzi o charakterze miejscowego podrażnienia [34, 37]. Wartym zapamiętania zaleceniem jest aplikacja schłodzonych preparatów mIK, co pozwala na częściowe złagodzenie miejscowego dyskomfortu. Kolejnym działaniem niepożądanym, wynikającym z immunos... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź

Samo atopowe zapalenie skóry zdecydowanie nie jest zaraźliwe i nie można go przenosić z jednej osoby na drugą poprzez kontakt ze skórą. Zasadniczo nie ma powodów do obaw w związku z osobą, która ma nawet aktywny przypadek atopowego zapalenia skóry, chyba że ma aktywne zakażenia skóry. Niektórzy pacjenci z atopowym zapaleniem

Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, nawrotową chorobą zapalną skóry, której towarzyszy nasilony świąd. Zależnie od ciężkości choroby terapia obejmuje postępowanie niefarmakologiczne i farmakologiczne ogólne i leczenia AZS jest połączenie codziennej terapii emolientowej i właściwej pielęgnacji skóry z leczeniem przeciwzapalnym oraz unikanie kontaktu z prowokującymi alergenami i czynnikami drażniącymi. Leczenie AZS wymaga współpracy rodziców pacjenta z lekarzem dermatologiem, alergologiem oraz zapalenie skóry (AZS)Jest przewlekłą, nawrotową chorobą zapalną skóry, której towarzyszy nasilony świąd. Należy do jednej z najczęstszych chorób dermatologicznych, dotyczy ponad 25% dzieci i około 2-3% dorosłych. U 80 % dzieci objawy pojawiają się w 1 a u 95% przed 5 Jest to choroba dziedziczna, na której wystąpienie i przebieg wpływają różne czynniki AZSNajbardziej charakterystyczną cechą w AZS jest suchość skóry. Wykwity które pojawiają się w ostrym przebiegu choroby mają najczęściej postać grudek umiejscowionych na podłożu zapalnym, zaś w przebiegu przewlekłym występują suche wykwity, złuszczanie, lichenizacja. Stan zapalny skóry zlokalizowany jest u najmłodszych dzieci na policzkach i owłosionej skórze głowy, u starszych niemowląt można zaobserwować zmiany na całym tułowiu i zewnętrznych powierzchniach kończyn, u dzieci starszych w okolicach dołów łokciowych, podkolanowych, stawów skokowych, wokół oczu, ust, na szyi, górnej części klatki piersiowej, na grzbietach rąk i stóp oraz nadgarstkach. AZS może współistnieć z alergią pokarmową oraz powietrznopochodną. U dzieci starszych nastolatków oraz dorosłych znacząco wzrasta rola alergenów kontaktowych. Zależnie od ciężkości choroby terapia obejmuje postępowanie niefarmakologiczne i farmakologiczne ogólne i leczenia AZS jest połączenie codziennej terapii emolientowej i właściwej pielęgnacji skóry z leczeniem przeciwzapalnym oraz unikanie kontaktu z prowokującymi alergenami i czynnikami drażniącymi. Niespecyficzne czynniki prowokujące, które mogą podrażniać skórę i powodować powstanie rumienia, to: czynniki mechaniczne (kontakt z wełną i innymi drażniącymi włóknami), chemiczne (kwasy, wybielacze, rozpuszczalniki, woda) lub biologiczne (drobnoustroje). Zalicza się do nich także dym tytoniowy, lotne składniki organiczne i spaliny samochodowe. Do swoistych czynników zaostrzających należą alergeny powietrznopochodne, szczególnie roztocza kurzu preparatami stosowanymi zarówno w zaostrzeniu jak i remisji choroby są emolienty. Obejmują one emulsje i żele do kąpieli, kremy, balsamy, szampony do włosów. Natłuszczanie suchej skóry zmniejsza świąd oraz sprzyja łagodzeniu stanu zapalnego. Regularne, częste stosowanie emolientów 3–4 razy na dobę zmniejsza konieczność stosowania miejscowych przebiegu choroby dochodzi do uszkodzenia bariery naskórkowej. Jej odbudowę można uzyskać stosując tzw. aktywne emolienty, tj. mieszaninę tłuszczów występujących fizjologicznie w warstwie rogowej skóry. W AZS najlepsze wyniki daje stosowanie aktywnych emolientów, w których składzie dominują ceramidy, ponieważ w tej jednostce chorobowej stwierdzany jest ich największy niedobór. Uszczelnienie bariery naskórkowej następuje po każdym zastosowaniu emolientu, ale trwała poprawa jej czynności dopiero po 2–4 tygodniach systematycznego leczenia, co jest związane z fizjologicznym procesem różnicowania się naskórka, którego końcowym produktem jest obfitująca w błony lipidowe warstwa panthemediaWażnym elementem leczenia jest przywrócenie prawidłowego nawodnienia naskórka. Można je osiągnąć poprzez stosowanie emolientów zawierających obok lipidów mocznik – główny składnik naturalnego czynnika nawilżającego (natural moisturizing factor – NMF), którego rolą jest zatrzymywanie wody oraz glicerolu jako związku odpowiedzialnego za transport wody ze skóry właściwej do naskórka. U dzieci poniżej 2 roku życia nie zaleca się stosowania emolientów na bazie glikolu propylenowego ze względu na jego drażniące działanie. Niewskazane jest również nawilżanie skóry preparatami zawierającymi w składzie alergeny białkowe i hapteny takie jak owies czy orzech.

^{W ponad 60% przypadków występuje podwyższone ryzyko rozwoju objawów atopowych ze strony innych narządów. Atopowe zapalenie skóry to pierwszy krok w marszu atopowym, w którego przebiegu mogą się rozwinąć: alergia pokarmowa (15%), alergiczny nieżyt nosa (34%) i astma oskrzelowa (20–35%).} ^{Atopowe zapalenie skóry – dieta w leczeniu tego schorzenia może odgrywać jedną z ważniejszych ról, tuż obok kuracji farmakologicznej i pielęgnacji. Wiadomo, że alergeny pokarmowe powodują nasilenie objawów AZS. Z kolei spożywanie produktów zawierających określone substancje może łagodzić przebieg tej choroby. Jak powinna wyglądać dieta przy AZS – więcej dowiesz się na ten temat, czytając poniższy artykuł. Najczęstsze źródła alergenów pokarmowych Produkty o korzystnym działaniu na skórę mleko, jaja, ryby, pszenica, ryż, orzechy ziemne, seler, marchew, jabłko, czereśnie, soja, czekolada. ryby, jogurty, kefiry, maślanki, owoce, warzywa (w tym kiszone), nasiona, kasze gruboziarniste, pieczywo razowe, pełnoziarniste zboża. Atopowe zapalenie skóry – dieta przynosząca dobre efekty Rekomendowana na atopowe zapalenie skóry dieta nie istnieje – to, co sprawdza się u jednej osoby, niekoniecznie pomoże wszystkim pacjentom. Jednak, według badań, pewne składniki odżywcze zdają się wywierać korzystny wpływ na łagodzenie objawów choroby. Komponując dietę dla osoby chorej na AZS, warto w niej uwzględnić szczególnie: kwas γ-linolenowy (GLA). To jeden z kwasów tłuszczowych omega-6. Znajduje się między innymi w oleju z wiesiołka, z czarnej porzeczki czy z ogórecznika. Braki GLA mogą prowadzić do zaburzenia warstwy hydrolipidowej skóry i większej utraty wody, co jest powodem pojawiania się objawów AZS. Regularna podaż GLA poprawia funkcjonowanie bariery naskórkowej i łagodzi stany zapalne, kwas dokozaheksaenowy (DHA). Należy do kwasów tłuszczowych omega- 3. Wykazuje działanie przeciwzapalne. Badania dowodzą, że jego suplementacja w okresie ciąży zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia u dziecka AZS – dieta przyszłych mam ma więc również pewne znaczenie w obniżaniu ryzyka tej choroby. DHA znajduje się przede wszystkim w tłustych rybach morskich (makrela, łosoś), cynk. Jest niezbędnym dla naszego organizmu mikroelementem. Wchodzi w skład enzymów odpowiadających za regenerację naskórka oraz odgrywa ważną rolę w procesach utrzymania integralności bariery ochronnej skóry. Podejrzewa się, że niedobór cynku może mieć znaczenie w patogenezie atopowego zapalenia skóry. Dobrym źródłem cynku są np. migdały, mięso, kasza gryczana, witamina D. Wykazuje właściwości immunomodulujące. Podobnie jak w przypadku kwasu dokozaheksaenowego, okazuje się, że suplementacja witaminy D u kobiet ciężarnych, zmniejsza ryzyko występowania AZS u noworodków. Witamina D ma również ogólnie pozytywny wpływ na łagodzenie objawów tej dolegliwości, probiotyki. To preparaty, które zawierają żywe kultury bakterii. Posiadają właściwości normalizujące funkcjonowanie mikroflory jelitowej, modyfikują zadania bariery jelitowej poprzez ograniczenie jej przepuszczalności i hamowanie wchłaniania alergenów pokarmowych. Ponadto regulują mechanizmy zapalne i immunologiczne. Znajdują się między innymi w ogórkach kiszonych, kapuście kiszonej, zsiadłym mleku, maślance, kefirze, jogurtach. prebiotyki. Definiuje się je jako nieulegające trawieniu składniki żywności, które wspierają wzrost i prawidłowy rozwój mikroflory. Ich suplementacja w ciąży obniża ryzyko wystąpienia objawów AZS u dziecka. Prebiotyki można znaleźć w nasionach, pełnoziarnistych zbożach, kaszach gruboziarnistych, pieczywie razowym, owocach i warzywach ( z wyłączeniem potencjalnie uczulających, omówionych w dalszej części artykułu). Suplementacja może wspomagać leczenie AZS, ale należy przede wszystkim przestrzegać ogólnych zasad zdrowego odżywiania, z wykluczeniem pokarmów wywołujących objawy kliniczne. Również kobiety karmiące piersią powinny unikać spożywania pokarmów alergizujących – mówi Milena Nalbandian, kosmetolog Clinica Cosmetologica. Atopowe zapalenie skóry – dieta eliminacyjna Ponieważ u niektórych pacjentów z AZS pewne produkty żywnościowe nie powodują przykrych objawów, u innych zaś wyraźnie nasilają atopowe zapalenie skóry, dieta zawsze musi być dobierana pod kątem indywidualnym. Związek atopowego zapalenia skóry z alergiami pokarmowymi jest jednak dość powszechny, dlatego w zwalczaniu AZS dieta eliminacyjna jest częstym wskazaniem. Produkty, których należy unikać w jadłospisie, zależą głównie od wieku. W przypadku dzieci będą to: mleko krowie i jego przetwory, jajka, soja oraz pszenica Czego nie jeść przy atopowym zapaleniu skóry u dorosłych? W tej grupie wiekowej zaostrzenie objawów występuje zwykle po spożyciu następujących produktów: marchwi, jabłka, selera czy orzechów laskowych. Oprócz tego objawy choroby mogą nasilać również: sztuczne dodatki stosowane w żywności, produkty wysokoprzetworzone, owoce morza, ryby, nabiał, pomidory, szpinak, rośliny strączkowe, margaryna, czekolada, napoje energetyzujące. Zrezygnowanie z jabłek przyniosło w moim przypadku częściową poprawę. Kiedy jeszcze zamieniłam dotychczasowo stosowane kosmetyki na zestaw Atopicin, moja skóra wróciła do normy – pisze pani Izabela z Zamościa – pisze pani Dorota z Krakowa. Seria Atopicin na atopowe zapalenie skóry u dzieci i dorosłych Jeśli chodzi o atopowe zapalenie skóry, dieta to tylko jeden ze sposobów radzenia sobie z objawami. Może wspomóc proces leczenia, ale nie usunie ich całkowicie – nie wolno więc zapominać o innych metodach. W ramach kuracji niefarmakologicznej znaczące efekty przynosi stosowanie dermokosmetyków z naturalnym składem. Na uwagę zasługują dermokosmetyki z serii Atopicin, która obejmuje 8 różnych produktów do pielęgnacji skóry twarzy i ciała. Ich specjalnie dobrane składniki łagodzą zaczerwienienia i świąd skóry. Pomagają również dogłębnie ją nawilżyć i odżywić Wybrałam do codziennej pielęgnacji skóry dermokosmetyki na AZS marki Atopicin. Uwielbiam ich naturalne składy i działanie. Porównując obecną sytuację z tym, co było wcześniej, różnica w stanie skóry jest jak niebo i ziemia – pisze pani Paulina z Warszawy. FAQ 1. Atopowe zapalenie skóry – dieta: jak powinna wyglądać? Dieta przy AZS powinna być zbilansowana, z wykluczeniem pewnych produktów (alergenów pokarmowych) oraz wzbogacona o składniki łagodzące objawy. Poza odpowiednim odżywianiem, warto postawić na wspomaganie organizmu od zewnątrz, za pomocą dobrych dermokosmetyków – np. zestawu Atopicin. 2. Czego nie jeść przy atopowym zapaleniu skóry, by nie nasilać objawów? W zależności od wieku i indywidualnego przypadku mogą to być różne alergeny pokarmowe. Zarówno u dzieci, jak i u dorosłych uczulenie może wywoływać np. nabiał. Oprócz unikania pewnej grupy produktów warto również stosować dermokosmetyki zawierające naturalne składniki aktywne. 3. Czy przy AZS dieta eliminacyjna ma sens? Badania dowodzą, że wykluczenie z diety niektórych alergenów pokarmowych może przynieść widoczną poprawę stanu skóry. Jest to jednak bardzo indywidualne. Wszystkie osoby chorujące na AZS powinny natomiast stosować leki zapisane przez lekarza oraz odpowiednią pielęgnację – to podstawa łagodzenia objawów. Bibliografia Karczewska J, Ukleja-Sokołowska N, Bartuzi Z: Alergia pokarmowa a atopowe zapalenie skóry. Aktualne poglądy i opinie, [w:] Alergia Astma Immunologia 2019, 24 (4): 156-163 Lesiak A, Ciążyńska M: Wpływ kwasu g-linolenowego oraz honokiolu na funkcje skóry, Forum Dermatologicum 2017; 3(4): 152-156 Eriksen BB, Kare DL: Open trial of supplements of omega 3 and 6 fatty acids, vitamins and minerals in atopic dermatitis, J. Dermatolog. Treat., 2006, 17, 82-85 Gray NA, Dhana A, Stein DJ, Khumalo NP: Zinc and atopic dermatitis: a systematic review and meta‐analysis, 2019 Rustecka A, Jung A, Kalicki B: Znaczenie witaminy D w chorobach atopowych u dzieci, Pediatr Med Rodz 2013, 9 (1), p. 41–45} .

h7ve3mqt2x.pages.dev/249

h7ve3mqt2x.pages.dev/607

h7ve3mqt2x.pages.dev/36

h7ve3mqt2x.pages.dev/32

h7ve3mqt2x.pages.dev/116

h7ve3mqt2x.pages.dev/555

h7ve3mqt2x.pages.dev/616

h7ve3mqt2x.pages.dev/136

h7ve3mqt2x.pages.dev/115

h7ve3mqt2x.pages.dev/462

h7ve3mqt2x.pages.dev/205

h7ve3mqt2x.pages.dev/477

h7ve3mqt2x.pages.dev/702

h7ve3mqt2x.pages.dev/216

h7ve3mqt2x.pages.dev/716

atopowe zapalenie skóry leczenie forum